Günler ayları, aylar yılları kovalıyordu, "gün olur asla bedel" dedik de ne oldu. işte günler gelip geçiyor. Ne anladın dediler bana 57 yılda. Cevap vermekte pek zorlandım, aslında. Ben günlerin bu kadar çabuk, ayların bu kadar acı, yılların bu kadar çekilmez olduğunu bilseydim istemezdim belki dünyaya gelmeyi. Ben de biraz saçmaladım, herhalde. Gelememek dünyaya sanki elimizde.
Dünya güzel, etraf güzel, herşey güzel. Onları çirkinleştiren bizlerin bitmez tükenmez ihtiraslarımızdı. Güzelliğin ne olduğunu da bilmekte zorluk çekiyoruz. Halbuki her şey yaradanın aynasıdır, dünyada.
Bir türlü beceremiyoruz, mutlu olmayı. Bu kadar zor mu mutlu olmak, ona ulaşmak, bilmiyorum, bilemiyorum. Bilen varsa söylesin bize çekinmeden mutluluğun şifresini...
0 yorum:
Yorum Gönder